ბლოგი

ავტორი: არჩილ სიხარულიძე

ორი თვის წინ მოულოდნელად კვლევითი ცენტრი „კავკასიური სახლი“-დან დამიკავშირდნენ. ეს მოულოდნელი იყო, რადგან აქამდე არ მეგონა,  ვინმე თუ აკვირდებოდა ჩემს საქმიანობას რუსეთმცოდნეობის მიმართულებით. აგრეთვე, გასაკვირი იყო შემოთავაზება – მონაწილეობა მიმეღო პროგრამაში, რომელიც ბოლო ოთხი წელია ხორციელდება. კერძოდ, დამოუკიდებელ ექსპერტთა დელეგაციის ფარგლებში წავსულიყავი მოსკოვში რუს და ქართველ ახალგაზრდა პოლიტოლოგთა მეხუთე შეხვედრაზე. ჩემთვის გამაოგნებელი და ამასთანავე სასიხარულო აღმოჩნდა ის ფაქტი, რომ საქართველოში არსებული პოლიტიკური კონიუნქტურის და მიუხედავად, გამოჩნდნენ საღად მოაზროვნე ადამიანები, რომლებმაც აღიარეს, რომ ჩვენს ჩრდილოეთ მეზობელთან საუბარი გარდაუვალია; და ეს საუბარი არ ნიშნავს არც პრო-რუსულობას და/ან არც პრო-პუტინობას. ეს არის იმის გააზრება, რომ საქართველო პატარა ქვეყანაა, რომელმაც ყველა არსებული რესურსი უნდა გამოიყენოს ეროვნული ინტერესების დასაცავად; ხოლო ჩვენი უპირველესი ეროვნული ინტერესი არის რუსეთში არსებული პოლიტიკური, სოციალური და ეკონომიკური ვითარების გაცნობა. ეს გაცნობა კი შეუძლებელია, თუ რაიმე სახის კავშირები არ აღვადგინეთ და გავამყარეთ.

ავტორი: ედიშერ ბაღათურია

,იდეოლოგიური კლიშეებიდან გამოსვლა, საკუთარი ემპირიული ხედვისა და ვნებების მდგომარეობიდან გათავისუფლება დაგვეხმარება რეალობის ობიექტურ დანახვაში“

მერაბ მამარდაშვილი

ევროინტეგრაცია და ევროპული სტრუქტურებისკენ სწრაფვა უპირველესი თუ არა, ერთ-ერთი უმთავრესი სახელმწიფოებრივი საკითხია საქართველოსთვის. ქართველების დიდი უმრავლესობამხარს უჭერს ქვეყნის ევროკავშირში გაწევრიანებას და ამას აუცილებელ ამოცანადაც კი მიიჩნევს. რა თქმა უნდა, უცნაური და საგულისხმო არაფერია ამგვარ მიდგომებში, რომ არა თავად ევროპის ხშირად გაუცნობიერებელი და დამახინჯებული აღქმა, მისი იდეური და არსობრივი სტრუქტურის და ამ რეალობაში საქართველოს ადგილის სიღრმისეული გააზრების ნაკლებობა.

მოდით, ყველაფერი დავიწყოთ სახელმწიფოსა და ერის დახასიათებით. უნდა ითქვას, რომ ქვეყანა, გარკვეული ნიშნით, მისი შემადგენელი სუბიექტების – მოქალაქეების ,,ცხოვრებით ცხოვრობს“. მის წინაშე დაახლოებით მსგავსი გამოწვევები და ამოცანებია, რაც კონკრეტული ინდივიდის შემთხვევაში. ამასთან დაკავშირებით ცნობილი ესპანელი ფილოსოფოსი ორტეგა ი გასეტი სამართლიანად შენიშნავდა: ,,საზოგადოება-მასა შეიძლება განვიხილოთ როგორც ფსიქოლოგიური რანგის მოვლენა. ის არამარტო ადამიანთა სიმრავლეს აღნიშნავს, არამედ ერთი კონკრეტული ადამიანის ბუნებასაც.“[1] ამგვარად თუ ვიტყვით, რომ ევროპულ ინტეგრაციასთან მიმართებაში ქართული საზოგადოება ხშირად ზედაპირულია, მოჩვენებითია, არარეალისტურია, გულწრფელობას უჩივის, პასუხისმგებლობას გაურბის და ა. შ. ეს ასე ვთქვათ, ,,პიროვნული“ მახასიათებლები მისთვის საკამოდ შესაფერისი იქნება.